علت آرتریت عفونی و درمان آن

آرتریت عفونی که با عنوان آرتریت سپتیک نیز شناخته می شود، عفونتی است که داخل مفصل و توسط باکتری ها ایجاد می شود. این عفونت می تواند به طور ناگهانی و با درد و ورم شدید در مفصل درگیر همراه باشد. این نوع آرتریت می تواند تمامی افراد از جمله کودکان را نیز درگیر کند. اما این اختلال عمدتا در افراد بالای 60 سال و هم چنین افراد مبتلا به شرایط خاص پزشکی و مفصلی مشاهده می شود.

آرتریت عفونی کجا ایجاد می شود؟

در آرتریت عفونی، مایع سینوویال داخل مفصل درگیر آلودگی و یا عفونت می شود. بدن در واکنش به این عفونت، گلبول های سفیدی را تولید می کند که باکتری ها را نابود خواهد کرد. این شرایط با تولید چرکی همراه است که با مایع سینوویال داخل مفصل نیز ترکیب خواهد شد.

گلبول های سفید در مقابله با عفونت، مواد شیمیایی را تولید می کنند که نه تنها باعث نابودی میکروب ها می شوند، بلکه، می توانند آسیب هایی را به سطح مفصل نیز وارد کنند. با شروع این روند، ممکن است تجزیه مفصل حتی بعد از برطرف شدن عفونت و نابودی میکروب ها ادامه داشته باشد.

حدود هشتاد درصد موارد آرتریت عفونی تنها در یک مفصل اتفاق می افتد. تقریبا نیمی از زانو می تواند درگیر شود. شایع ترین نواحی عبارتند از: ران، شانه، مچ دست، آرنج، قوزک پا و برخی مفاصل کوچک تر دست ها و پاها. زمانی که بیش از یک مفصل درگیر می شود، شاهد درگیری زانوها نیز خواهیم بود.

علت بروز آرتریت عفونی چیست؟

علت اصلی بروز آرتریت عفونی مشخص نیست. این اختلال می تواند در پی عفونت باکتریایی مفصل ایجاد شود. باکتری ها می توانند به طرق مختلف و در پی آسیب هایی به مفصل راه پیدا کنند. جراحی می تواند یکی دیگر از راه های ورود باکتری ها و عفونت مفصل باشد.

احتمال بروز این اختلال در اثر وارد شدن سوزن برای گرفتن نمونه از غشای سینوویال و یا تزریق دارو به مفصل بسیار پایین است. عفونت مفصل هم چنین می تواند در اثر عفونی شدن پوست اطراف مفصل و یا استخوان های اطراف مفصل نیز ایجاد شود. باکتری ها می توانند از طریق خون و از ناحیه عفونی به دیگر قسمت های قسمت بدن برسند.

عوامل مختلفی از قبیل ضعیف بودن سیستم ایمنی، سوء مصرف داروها و یا دیگر بیماری ها می توانند در بروز آرتریت عفونی دخیل باشند.

مفاصل مصنوعی می توانند احتمال بروز این اختلال را افزایش دهند، که البته این درصد بسیار کم و ناچیز می باشد.

یکی از مهم ترین عوامل، بالا رفتن سن می باشد. حدود نیمی از آرتریت های عفونی در افراد بالای 60 سال و عمدتا در مفاصلی دیده می شود که درگیر آرتروز هستند، از جمله ران ها، زانوها و شانه ها.

علائم و نشانه های آرتریت عفونی

آرتریت عفونی می تواند منجر به بروز دردی شود که چند ساعت تا چند روز ادامه می یابد. این درد هنگام حرکت دادن یا لمس مفصل تشدید خواهد گرفت.

معمولا هنگام لمس ناحیه درگیر، احساس حرارت و قرمزی دارید و نمی توانید مفصل درگیر را به خوبی حرکت دهید. ممکن است علائم دیگری از عفونت مانند تب، لرز، علائم مشابه سرماخوردگی و یا بالا رفتن شمارش گلبول های سفید مشاهده شود. با این حال، حدود بیست درصد آرتریت های عفونی با تب همراه نیست.

درمان آرتریت عفونی

در ابتدا، مصرف آنتی بیوتیک از سوی پزشک تجویز می شود و پزشک به بررسی سوابق پزشکی بیمار، سابقه ابتلا به هر گونه بیماری و عفونت می پردازد و تست های آزمایشگاهی نیز انجام خواهد شد. مصرف آنتی بیوتیک معمولا به مدت شش هفته ادامه خواهد یافت.

نکته ای که باید به آن اشاره کنیم این است که مصرف آنتی بیوتیک به رفع کامل آرتریت عفونی کمکی نمی کند. مایع درون مفصل باید تخلیه شود تا هر گونه چرک و عفونت برداشته شود. این کار می تواند با استفاده از سوزن بزرگی انجام شود.

در مفاصل بزرگ تر مانند زانوها، از آرتروسکوپ برای شست و شو و برداشت بافت آسیب دیده و مرده استفاده خواهد شد.

در مفاصلی مانند ران ها و شانه ها نیز جراحی راه تخلیه و تمیز کردن مفصل می باشد. جراحی زمانی تجویز می شود که استخوان و غضروف درگیر عفونت شده باشد و کنترل عفونت کار آسانی نباشد.

همزمان با برطرف شدن عفونت، از بیمار خواسته می شود تمرینات استقامتی و دامنه حرکتی را انجام دهد تا انعطاف پذیری و استحکام مفصل به حالت طبیعی و اولیه برگردد.

میزان واکنش بدن به درمان آرتریت عفونی به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهم ترین آن ها این است که درمان در چه مرحله ای آغاز می گردد. حدود بیست و پنج درصد بیمارانی که یک هفته بعد به پزشک مراجعه می کنند، می توانند به اثربخشی روند درمان امیدوار باشند.